Dinsdag ochtend 09:30, ik sta klaar voor een ochtend WOD bij Crossfit Purmerend.

Een van mijn mede crossfitters was al erg onrustig en zelfs een beetje angstig, na een half jaar moest hij er vandaag aangelopen 3 minuten lang in een vrieskist van -113 graden. Er werden wat grapjes gemaakt en al snel wilde hij zijn waardebon maar weggeven.

Al enige tijd zit ik er aan te denken een keer naar Freezlab te gaan, het schijnt goed te zijn voor immuunsysteem, spijsvertering en je schijnt er goed van te slapen. Maar het was er nog niet van gekomen, geen tijd, geen mogelijkheid om er langs te gaan.

Maar de mede crossfitter durfte niet alleen, en ik wilde graag nog een keer heen, dus bood ik mezelf aan om mee te gaan.

Eerst bood hij mij zijn waardebon aan, maar ik zou alleen meegaan als hij ook zou gaan.

Na de wod zijn we naar Amsterdam gegaan, parkeren onder het olympisch stadion en Freezelab is daar gevestigd. Tijdens de registratieprocedure moesten wij medische verklaringen ondertekenen, er stonden een hoop medische klachten op de lijst, maar de mijne ontbraken. Er werd nog even naar de bloeddruk gekeken en toen alles goed was kregen wij een paar witte sportgekke en mega trendy pantoffels.

Vervolgens zwembroek aan, wittesportsokken aan en de trendy grijze wille pantoffels aan en op naar de vriescel.

Bij de vriescel kregen wij nog een mondkapje, oorwarmers en handschoenen uitgereikt en werd er een welkomstraatje gehouden.

Toen was het zover, de deur naar de eerste vriescel waar het ongeveer -65 graden was ging open, er kwam een wolk van kou naar buiten en de 3 andere waarmee ik de vriescel in ging keken steeds angstiger. Vol goede moet de vriescel in, tja het was wat koud, maar ik vond het nog alles meevallen. Na ongeveer 1 minuut mochten we door naar de volgende vriescel waar het ongeveer -113 graden zou zijn. Je zou zeggen dat het koud was, maar ik vond het best mee vallen. Terwijl de andere 3 langzaam in ijsblokken veranderde vond ik het wel fris, niet echt koud. Er hing een hele droge lucht in de vriescel en hoe langer we er instonden, hoe minder je zag. Na 2 minuten in -113 graden mochten we de cel verlaten. Ik voelde me wel wat duizelig en licht in mijn hoofd. Maar dat is niet raar als je van -113 naar de 20 graden gaat. Na wat op een trampoline gesprongen te hebben voelde ik me al stukken beter. Er bleef nog ongeveer een half uur een tinteling door mijn huid gaan.

Na een uur kwam er een man met een hamer langs, ik voelde mij als of ik een mega kater had en of de kou echt iets met mijn lichaam gedaan had. Al kan ik niet omschrijven wat het precies gedaan had. Ik was erg moe, of eigenlijk totaal gesloopt, en wat hoofdpijn. Waarschijnlijk had ik toch nog iets te weinig gedronken na afloop. Die avond lag ik om 21:00 in bed en lag gelijk in coma, ik had sinds lange tijd niet zo goed geslapen en om 06:00 werd ik met pijn en moeite wakker.

Ik heb na de sessie onwijs goed geslapen, of ik ooit nog een uitgerust wakker ga worden dat betwijfel ik. Maar dat is weer een verhaal apart. Zal dit zeker wel vaker gaan doen, de dag na de sessie voel ik mij goed, en enig sinds uitgerust.