Het is mei 2020, een lang gekoesterde wens gaat in vervulling. 24 uur lang indoorroeien, 24 uur puur genieten, 24 uur lang het gene wat je het liefste doet.

Na bijna 170km roeien was ik een wereld record rijker en een gesloopt lichaam.

Paar maanden na deze monstert tocht merkte ik dat mijn lichaam niet helemaal meer wilde, conditie van een vaatdoek en totaal geen kracht meer in mijn lichaam.

Maar ik moest door, mijn lichaam moest weer gaan presteren. Maar het wilde gewoon niet. Een op het oog simpele training van 2x 5000m skierg lukte gewoon niet. 

Ook in de crossfitbox was mijn lichaam klaar na de warming-up en de bar moest al snel ingeruild worden voor een pvc pijp.

Mijn been trilde en beefde, maar met kleine stapjes merkte ik vooruit gang en kon de afstanden steeds klein beetje uitbreiden tot ik op die 2x 5000m zat. Na klein half jaar was het mij gewoon gelukt om de marathon afstand, 42195m af te leggen op de skierg. En werden mijn death lift zwaarder en zwaarder tot 130kg. Voor mij een geweldige prestatie die met veel pijn en moeite behaald werd. Maar er was 1 ding wat niet lukte lopen, ik kwam vooruit en ik kon staan. Maar daar was het wel mee gezegd. Het was überhaupt een wonder dat alles nog zelfstandig lukte. Ik sleepte met mijn voet en struikelde regelmatige over mijn eigen voeten. Uit ervaring kan ik zeggen dat de valdetectie op mijn horloge perfect werkt, maar achteraf gezien was het gewoon gevaarlijk. 

Wat ooit zo van zelf sprekend was, was nu iets onmogelijks.

Ik probeerde te rennen, maar eigenlijk ging dat niet, hoe slecht ik ook liep, ik kwam vooruit.

Tot ergens in februari, tijdens een hardloop evenement (ja je leest het goed) van Vondelgym. Het zou “maar” 7km zijn door het centrum van Amsterdam, en kon voor zo’n kleintje Rick niet alleen laten lopen. En die 7km, die loop ik wel op karakter. Ik heb ooit marathons gelopen, dus moet dit ook wel lukken, maar ergens wist ik ook dat het misschien niet helemaal een goed idee was.

Maar goed, enthousiast gingen we van start, ik liep niet hard dus Rick wachten bij elke afslag. En het ging best goed, niet hard, maar ik bleef staan.

Tot halverwege, ik was even uit mijn focus en BAM, daar lag ik op het asfalt. Mijn pols deed pijn en kon even niet op mijn voet staan omdat mijn enkel zeurde en zwak aanvoelde. Mijn horloge begon vrij snel te piepelen te trillen, op het scherm kwam de vraag of het goed ging en of de hulpdiensten ingelicht moesten worden. Maar dat hoefde niet, minuut later stond ik weer en moest en zou hem uitlopen. Misschien niet altijd de beste eigenschap.

Ik moest er iets aan doen en ben hierna wat professionelere hulp gaan zoeken. Misschien maar eens een fysio contacten, misschien dat die iets kan betekenen.

Zo begon een heel nieuw avontuur, doel: 2200m in 12 minuten lopen. Maar bij de eerste 0 test was bijna letterlijk een 0 test, na 100m werd het gevaarlijk om mij door te laten lopen. Benen gingen alle kanten op, behalve de goede. Maar de eerste score was neer gezet, 100m. Nog 2100m te gaan. Maar ook vanaf hier begon de puzzeltocht, wat gebeurt er en wat is er aan te doen. Mijn linker voet bleek uit het lopersspoor te gaan als ik te snel wilde lopen en hij sleepte af en toe wat over de grond. 

Sindsdien vele kilometers gelopen op een loopband, misschien niet heel hard, maar elke stap was er een. En na paar maanden het eens geprobeerd buiten te gaan lopen, wat wel een aardige mentale uitdaging was. Maar merkte veel verbeteringen in het gewone wandelen, ik sleepte steeds minder met mijn voet en kreeg steeds meer vertrouwen in het wandelen en hardlopen.

Had ondertussen ook weer eens wat beloofd, ik zou de 5km gaan hardlopen tijdens MS Motion in Zwolle. Dat duurde toen nog een paar maanden, dus had nog even.

Ik ben in de afgelopen maanden mega stappen aan het maken geweest, heb zelfs een boxjump gedaan, burpees over the bar en hardgelopen tijden een crossfitles. Al twijfel ik wel een beetje of het meer fysieke of mentale uitdagingen waren. Maar I DID IT! 

Dankzij een fantastisch medisch team van neuroloog, huisartsen, fysiotherapeuten, loopcoaches van Lopers Company Purmerend en CrossFit coaches van CrossFit Purmerend loop ik weer, ik ben nog lang niet waar ik wezen wil. Maar dat is vooral een kwestie van tijd en keihard werken. Maar dan ook echt elke dag keihard werken, trainen, trainen en trainen. Elke dag weer met letterlijk vallen en opstaan.