Zaterdagochtend 06:30 gaat mijn wekker. Ik stap mijn bed uit, loop de trap af richting de keuken om mijn ontbijt klaar te maken. Een bak magere yoghurt met een handje muesli zoals elke ochtend. Ik pak mijn tas in met weinig spullen. Geen vuilniszak om mijn modderige kleding in te doen, geen schone kleding voor na de run, geen extra paar schoenen. Het beviel mij wel. Vandaag is het de dag waar ik lang naar uitgekeken had, het NKIR: Nederlands kampioenschap indoorroeien. Ik had er veel zin in, maar zag er ook erg tegen op. Mijn laatste roeiwedstrijd heeft mij 3 dagen uitgeschakeld. Hoe het vandaag zou gaan kon niemand mij vertellen, ik voelde mij niet fit en leek wel vermoeider dan anders, misschien wel door wat wedstrijd spanning en wat spanning voor wat er met mijn lichaam zou gebeuren die dag.

Om 07:30h stap ik in de auto naar Amsterdam waar het NKIR plaats zou vinden. Ik was er mooi op tijd en zou om 10:00h moeten starten. In Amsterdam zou ik mijn coach Theo van de roeivereniging Dudok weer zien. Iemand met al best wat jaren roei ervaring en al 1 maand ervaring met mij. Hij heeft afgelopen maand geprobeerd alle fouten dingen uit mijn techniek te krijgen die ik mijzelf heb aangeleerd. En ik moet zeggen, veel is er uit, maar veel ook nog niet. Hoe ik zou roeien die dag kon ik echt niet zeggen, streeftijd 03:30 en een top3 plaats zou zeker wel moeten lukken.

Om 09:15 begon ik met mijn warming-up, ontspannen 5 minuutjes roeien, wat rek en strek oefeningen en een beetje babbelen met andere roeiers. Ik voelde mij redelijk opknappen na wat geroeid te hebben. Ik begon wat vertrouwen te krijgen in de machine en voelde dat ik wel wat sneller kon roeien vandaag.

09:30. Alle aangepast roeiers starten in dezelfde heat, helaas zijn er niet veel aangepaste roeiers die meedoen aan het NKIR en sommige klassen zijn daarom erg klein. Om 09:50 ging ik met Theo naar de callroom, de plek om te wachten voor je de wedstrijdzaal in mag, blijft toch wel spannend. Om 09:55 mochten we naar onze machines, ik zat op nummer 16 en maak wat slagen op de wedstrijdmachine. Hij voelde lekker, ik had er zin in. Voelde mij wel stukken beter dan ochtends aan het ontbijt.

Ik neem nog de laatste dingen door met Theo. Het was wat koud in de hal en de prijsuitreiking van de vorige heats liep wat uit. Ik probeer in beweging te blijven op de machine.

Om 10:15 kregen wij het signaal dat we ons klaar moesten maken voor de start en de machines werden gereset. Toen klonk het startsignaal, en mijn start ging erg soepel, 5 korte slagen 5 steeds langere slagen tot een hele slag. De eerst 500m bleef ik netje onder de 01:35/500m, daarna kwam er wat verval in en kwam er per 100m 1sec bij mijn splittijd. Wat ik zelf niet doorhad was dat ik de eerst 950m ongeveer op kop roeide. De laatste 200m had ik het zwaar en ging het niet zo soepel meer en mijn splittend ging omhoog naar de 01:40/500m. En bij de laatst 50m werd ik nog ingehaald. Ik was met 03:14,3 tweede geworden, de nummer 1 was 9 honderdste van een seconde voor mij. Niet slecht voor een eerste wedstrijd, had nooit gedacht zo dicht bij de nummer 1 te kunnen komen.

Ik stapte van de machine af en had amper nog gevoel in mijn benen. Ik kon er ieder moment zo doorheen zakken en moest na de wedstrijd even gaan zitten. Na het eten van een banaan en het binnen krijgen van wat suikers kon ik al vrij snel weer aardig lopen. In tegenstelling tot de Invictusgames voelde ik mij vrij fit na de wedstrijd, ik voelde mij goed. Na afloop nog even nagepraat met de andere roeiers en daarna ben ik huiswaarts gegaan. Was wel wat vermoeid, maar niet echt anders dan anders. Nu had ik toch zomaar 3 dagen over die eigenlijk voor mijn herstel bedoeld waren.

Het was een mooie en wederom een zeer leerzame wedstrijd en omdat ik nu pas 1 maand serieus begeleid word is er nog een hoop te bereiken. Ik kijk zeer tevreden terug op een mooie en spannende wedstrijd. Van de spanning weinig meegekregen omdat ik op mijn slagen en splittijd gefocust was in plaats van de positie in het wedstrijdveld.

Binnenkort ga ik het water op, dat zal een hele nieuwe ervaring zijn.