Gepubliceerd op: 18-06-2015 op http://www.sportenmetms.com
Iron Vikingrun is voorbij, na de finish nog met pijn en moeite een paar snelle jelles weg gegeten.
Thuis aangekomen was elke vorm van honger en trek verdwenen, zelfs de lekkere trek had de benen genomen. Het avondeten kreeg ik ook niet weg. Mijn lichaam was aardig van slag, 7 1/2 uur obstakelrun is een aanslag op m’n lichaam geweest. Twee dagen niets gegeten. Een eiwitshake kreeg ik nog weg maar dat was het ook wel. Verder was mijn lichaam een beetje stijf en zoals altijd de dag na de run was ik moe, erg moe. Na twee dagen ben ik de dag maar eens begonnen met een groenteshake, soort MaDiWoDo shake, alles wat er in de kast aan groente en fruit in de blender en je hebt een shake. Vrij snel hierna begon ik steeds meer te eten. Met als hoogtepunt twee tripple Whoppers met kaas en bacon en je vervolgens nog hongerig voelen.
Zomerspektakel in Alphen aan de Rijn
Maar veel tijd had ik niet om rust te nemen. Na een week rust moest ik weer aan de gang, geen rondjes meer van 30 kilometer, maar kleine rondjes van 12 tot 17 kilometer. 7 juni moest ik weer top fit aan de start staan van het Zomerspektakel in Alphen aan de Rijn, dit is mijn eerste officiële optreden voor mijn team, Team NoLimits. Een team van 8 superhelden met alle 8 hun eigen beperking. Het was een obstakelrun van ongeveer 2 kilometer voor kinderen en wij zouden 8 kinderen met een beperking helpen en ondersteunen. Toen klonk het startschot, de NASA kan er nog wat van leren, als een raket vlogen alle 8 kinderen een kant op. Op hoge snelheid vlogen de kinderen over het parcours tot ze bij een 1 1/2 meter hoge muur aankwamen, nu moesten wij ze toch echt helpen. Daarna nog even stukje bos en door het koude water naar de finish. Bij de finish was het een groot feest voor de kinderen. Er was schuim, veel schuim. Van al die blije kinderen word je zelf ook weer helemaal blij. Na de run snel weer naar mijn werk om nog even een dienst te draaien. Een week zonder klachten gaat voorbij, ben lekker aan het lopen en bootcampen, voorbereiden op de Strongvikingrun van 13 juni. Stiekem hoop ik mijzelf te kunnen kwalificeren voor het WK obstaclerunning, weet niet zeker of ik hier snel en sterk genoeg voor ben. Maar als je het niet probeer dan weet je het nooit.
Kwalificatie?
Nerveus als altijd sta je dan weer aan de start, 19 kilometer sprint, over de eerste 3 meter hoge muur en alles ging voortvarend. Had er een lekker tempo in, tot ik ongeveer 4 kilometer er op had zitten. Mijn oren begonnen te gloeien en vervolgens mijn gezicht, begin gigantisch te zweten. Het tempo is toen wat naar beneden gegaan en hoopte alleen maar dat er snel een water obstakel kwam. Na 1 kilometer ongeveer kwam ik bij de Dragonstail aan, het is de bedoeling dat je met de apenhang de overkant bereikt zonder nat te worden. Ik kon er alleen maar aan denken zo snel mogelijk te water te gaan zodat mijn hoofd wat af kon koelen.
Halverwege trok ik het niet meer en liet ik mezelf in het water vallen. Volgens mij kwamen de stoomwolken uit het water omhoog. Wat was dat lekker. Maar na dit obstakel vol gas weer verder, bij het volgende obstakel gingen mensen mij voorbij. Hierna had ik de hoop op kwalificatie opgegeven. Op deze manier zou ik het nooit redden. Maar toch vol gas weer verder, het zou dan wel een mooi meetmoment zijn voor hoever ik ben, waar sta ik. Na nog vele malen door mijn enkel te zijn gegaan kwam de finish in zicht met een tijd van 02:37:00 kwam ik als 25ste in mijn leeftijdscategorie over de finish, geen kwalificatie maar 25ste van de 64, het had slechter gekund. Na de finish zou ik mijn team op gaan zoeken die later die dag de 7 kilometer gingen afleggen. Het enige waar ik nog aan kon denken was een bankstel om op neer te ploffen. Ik was kapot, voor mijn gevoel een nieuw wereldrecord gelopen. Al zei de tijd iets anders.
Na paar dagen rust maar beginnen met de voorbereidingen voor de volgende run, geen WK 2015, misschien 2016 dan maar. Nieuw jaar nieuwe kansen. Veel trainen om sterker en sneller te worden. Volgende run is 3 juli met Team No Limits, the Beachrun in Den Haag.