Gepubliceerd op: 11-03-2015 op http://www.sportenmetms.com
Ik ben Johan, 30 jaar en weet kindsbegin 2015 dat ik een vorm van MS heb. Toen ik begin 2015 te horen kreeg dat ik MS had stortte mijn leven even in. Mijn grootste hobby is namelijk obstakel runs lopen. Het jaar 2015 zou voor mij het ultieme obstakel run jaar worden. Lekker veel rennen, kruipen en modder met als hoogtepunt de Iron Vikingrun in mei. Tijdens deze run ga je 42,6 km rennen door de modder met obstakels. Voor iemand zonder MS zou dat al een grote uitdaging moeten zijn.
Vanaf november 2014 ben ik keihard aan het trainen om de Iron vikingrun uit te kunnen lopen, 3 keer per week trainde ik afstanden van 12 tot 35 km. Alles liep voorspoedig, ik had me ingeschreven voor bijna 10 runs dit jaar. En dan half januari valt een deel van je gezichtsveld weg. Ik had het idee: wat vanzelf komt zal ook vanzelf weer weg gaan. Maar twee weken later was het nog niet terug en toen begon het medische circus. De oogheelkundige stuurde me door naar de neuroloog, vervolgens ging ik onder de MRI en een dag later kreeg ik te horen dat ik een MS-achtige ziekte heb. Het enige wat in me opkwam was dat ik mijn Salomon Speedcross schoenen moest inruilen voor een rolstoel en dat obstakelrun seizoen 2015 al over was voordat hij überhaupt gestart was. Op de vraag of ik mocht blijven sporten zei de neurologe dat ik dat vooral moest blijven doen. Sinds die dag ben ik nog meer gemotiveerd om de Iron Vikingrun te gaan lopen, misschien ook om mezelf en omgeving te laten zien dat MS niet hoeft te betekenen dat je niets meer kan.
1 maart, de 20 van Alphen, de eerste run van 2015
Ondanks dat het een gewone run op het asfalt was had ik er aardig naar toegeleefd. Deze run was een soort peiling: waar sta ik op dit moment. Mijn streeftijd was tussen de 01:55:00 en 02:00:00 finishen (gemiddeld 10 km/pu), dat is een mooi tempo voor een marathon. Bij de finish aangekomen bleek al snel dat ik iets te snel gelopen had, 20 kilometer in 01:44:22, ik was zeker tevreden met de tijd. Ook had ik niet veel moeite met vermoeidheid of andere lichamelijke klachten. De volgende dag ben ik de hele dag beetje van slag geweest, ik was erg moe, maar slapen kon ik niet. Na veel rust die dag reageerde mijn lichaam weer vrij normaal en gelukkig maar want die week erna stond Mudmasters op het programma!
7 maart, Mudmasters, de eerste mudrun van 2015
Ik had me er erg op verheugd: eindelijk weer door de modder kruipen. Ik startte samen met een collega, samen ook wel “team ongeluk” genoemd. Zij heeft last van diverse ontstekingen en dergelijke en ik heb MS. Samen waren wij het wedstrijdvak van Mudmasters onveilig aan het maken. Veel modder bleek er niet te zijn en de obstakels waren voor mij ook niet echt uitdagend. Dit was wel een lichte tegenvaller voor een gevorderde loper als ik. De grootste uitdaging voor mij was mijn oogzenuwontsteking, waardoor ik dieptes slecht zie en meerdere malen flink door mijn enkel gegaan ben. Voor mijn collega zat er meer uitdaging in, zij was in januari begonnen met trainen en lopen en dit was haar eerste mudrun.
Na 02:28:00 hadden wij de 18 kilometer afgelegd. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat ik de Iron Viking zonder problemen zou moeten kunnen lopen.
Met deze blog wil ik jullie elke maand op de hoogte houden over mijn runs en trainingen naar deze runs. Volgende maand staat de Stormloop in Zandvoort op het programma, ik start in het vak van Team Dutch Mud Men.
Groeten, Johan