Gepubliceerd op: 30-04-2015 op http://www.sportenmetms.com
Mudmasters zat er op. Mijn enkel was een paar centimeter gegroeid en ik was kapot. Niet zo zeer kapot van het lopen of zo, maar mijn hele lichaam was gewoon moe. Moe van een drukke dag vol inspanning. Lopen zat er dan ook even niet in, ik moest mijn enkel echt een paar dagen rust geven.
Van maag tot jeuk
Na een paar dagen ben ik weer lekker gaan lopen. Eerst op het asfalt een aantal kilometers en vervolgens nog een keer in het bos. Heerlijk! Toen ik net dacht lekker op gang te zijn met mijn trainingen werd ik wakker met het gevoel dat ik was overreden door een vrachtwagen en een hele nacht onder een steen had geslapen. Toch gewoon naar mijn werk gegaan en op de terugweg naar huis begon de ellende: steken in mijn maag en het gevoel dat de steen waar ik onder geslapen had in mijn maag terecht was gekomen. Met de dag werd het erger en erger, trainen kon ik niet meer, werken was ook geen optie. Daar lig je dan met maagkrampen op bed.
Na een week werd ik door mijn vriendin naar de huisartsenpost gestuurd. De krampen werden erger. Uiteraard wisten ze bij de huisartsenpost niet welke medicatie ik gebruikte. Die zondagmiddag werd er in overleg met een neuroloog van het ziekenhuis besloten te stoppen met Tecfidera en te wachten tot de volgende dag mijn eigen neuroloog weer aanwezig was, want het was zondag. Dus ik belde maandagochtend 08:00 direct het ziekenhuis met dit verhaal, maar ik moest gewoon doorgaan met de behandeling van de neuroloog. Wel kreeg ik er maagbeschermers bij.
Ik ging die middag vol goede moed de maagbeschermers ophalen bij de apotheek, want ik had het idee dat dat de oplossing zou zijn voor de problemen. Dus ik neem direct zo’n pil en voelde me er naar omstandigheden wel goed bij. Tot het avond werd. Mijn hele lichaam, van het puntje van m’n tenen tot het topje van m’n hoofd, alles begon te jeuken. Maagkrampen zijn erg, maar als ’s nachts je rug gaat jeuken, dat is helemaal vervelend. Je blijft de hele nacht krabben en het gaat maar niet over. Eerst denk je nog; het gaat vanzelf wel weer over. Maar na een week was er nog steeds weinig veranderd, dus weer contact opgenomen met de neuroloog en hij schreef andere maagbeschermers voor.
Yakult
Ondertussen ben ik zelf opzoek gegaan naar een oplossing. Ik had wel eens wat gehoord over Yakult, dat dat goed zou zijn voor je maag. Het was het proberen waard en het hielp. Nog steeds drink ik iedere ochtend een Yakult bij het ontbijt. Na 2 1/2 week trokken de maagklachten weg en ik slik nog steeds Tecfidera. Maar na 2 1/2 week niet trainen en met nog maar 1 week te gaan tot de Stormloop in Zandvoort, vlug nog even paar keer een kleine rondjes van 12 km gelopen.
18-04-2015, de Stormloop, mijn voorbereiding was slecht, erg slecht, maar had me er al de hele week op verheugd. Voor de start kon ik mijn gepersonaliseerde Team Dutch Mud Men shirt op halen. Ben nu herkenbaar als de MS WARRIOR. Dirk nog bedankt hiervoor.
Om half 1 ging ik van start, alleen, mijn collega die mee zou lopen haakte af in verband met een lijst aan blessures. Maar in het Team Dutch Mud Men vak loop je nooit alleen. Al vrij snel werd er aan me gevraagd of ik ook de 18 kilometer liep en zo zijn er 2 toffe Dutch mud men met me meegelopen. Tijdens het lopen hoorde ik achter me “MS WARRIOR, weet jij waar die run was?”. Moest van binnen er wel keihard om lachen. Ondanks dat we verkeerd gelopen waren en meer dan 18 km hebben gelopen, waren we binnen 2 1/2 uur over de finish en goh…. wat heb ik weer genoten.
25-04-2015, Een dag die ik nooit zal vergeten. Men of Steelrun, ik zou deze run gaan lopen met de superhelden van Team No Limits van het revalidatiefonds. De een mist een been, de ander een arm, maar op stokken en protheses lopen ze maar mooi even 14 kilometer door het mulle zand, zeker een voorbeeld voor velen die denken dat een handicap het einde betekent voor sportbeoefening. En de fotograaf, Bert Kos, die dacht 7 kilometer te moeten lopen, heeft ook even 14 kilometer gelopen.
Hoe lang we er over gedaan hebben is niet bekend, maar wat ik wel weet is dat ik nog heel wat te doen heb voor de Iron Vikingrun op 23 mei. Dus weer volop lopen, kilometers maken.
