Het is begin september, nog 2 weken tot ik vertrek naar Toronto voor de Invictus Games. De Invictus games, het grootste militaire sport evenement ter wereld, een evenement waar iedereen stijd om plek 1,2 of 3. Maar waar medailles geen rol spelen, het is de weg naar de games toe die een rol speelt. Eigenlijk gaat het misschien niet eens om het de games zelf, het gaat er om om sport een onderdeel te laten zijn van je leven, van je revalidatie.

De Invictus Games is ook meer een traject wat je aangaat, en wat na het evenement ook niet op houdt.

Dus ik was opzoek naar een doel voor na de Games, zal ik gaan hardlopen, roeien of juist iets totaal anders, paardrijden ofzo.

Veel sport evenementen kwamen in mijn hoofd voorbij, World Marathon challenge, 7 marathons op 7 continenten in 7 dagen, een 24 uurs run in de modder op een dag 3 keer de mont ventoux op rennen van verschillende routes met mijn Crossxvest.

Maar het indoorroeien had ik ook veel plezier in en liet ik mijn oog vallen op een bepaalde pagina op de website van Concept2. Ik wist niet of ik het zou kunnen en of mijn lichaam het aan zou kunnen. Maar eerst zouden de Invictus Games er aankomen.

Mijn race bij de Invictus Games gingen niet helemaal volgens plan, maar ging wel met een tevreden gevoel daar weg, veel nieuwe vrienden gemaakt, veel nieuwe contacten en een berg aan ervaringen.

Eenmaal weer thuis ging ik verder met het idee wat ik had, alles op papier uit werken, plannen maken en trainingsschema’s.

Maar eerst moest ik mij voorbereiden op het Europees en Nederlands kampioenschap een 2000m race, iets totaal anders als wat ik van plan was.

Met de nodige ups en downs was ik mij volledig aan het voorbereiden op d 2000m races. Na de Invictus Games liep niet alles zoals zou moeten. Veel vermoeidheid klachten en niet altijd even veel zin om te trainen. Mogelijk door alle ervaringen in Canada dat mijn lichaam druk bezig is geweest alles te verwerken.

Toen was het de dag der dagen het Europees kampioenschap indoorroeien in Amsterdam, in een startvak met 11 andere waarvan 10 op professionele niveau roeien en de 2 Nederlandse hobby roeiers. Het begin ging lekker, was aan het roeien op 01:44/500m 1:45/500m met de nodige ademhalingstechnieken van de mindfullnes cursus die ik ooit gedaan had en ging redelijk ontspannen. De laatste 500m liep mijn splittijd (snelheid) op naar 1:46/500m 1:47/500m en kon ik hem niet lager houden en kwam op de 07:07 uit als eindtijd en hiermee de nummer 2 van Nederland en nummer 7 van Europa geworden, opzicht niet slecht voor een MSer met griep. maar mentaal zat ik er aardig door heen, ik moest van mijnelf onder de 7 minuten finishen en had het gevoel zwaar gefaald te hebben, dit gevoel bleef vervolgens ook bijna 2 weken aanhouden. Maar ik moest verder, ik had een doel, ik had een missie, waarvan toen al de datum vaststond. 17 januari moet het gaan gebeuren. Dus moest echt gaan trainen en voorbereiden.

Alles stond in het teken van lange afstanden, halve marathons, 30k afstanden. opzicht kon mijn lichaam het redelijk aan, maar jeetje wat is het saai zo in je eentje 2 a 3 uur roeien op je zolder. Daarom gaat het plaats vinden op het Militair Revalidatie Centrum in Doorn en wat ga ik doen dan?

Ik ga een poging wagen een nieuw wereld record neer te zetten!

Op de afstanden onder de halve marathon ga ik het niet redden, dan word ik weg geblazen door alle powerlifters, crossfitters en fanatieke fitnessroeiers. Maar de 100.000m of ook wel 100km wagen niet zoveel mensen zich aan.

Maar ik ga het gewoon doen!

17 januari op het Militair revalidatie Centrum in Doorn, zal omstreeks 10:00 gaan starten en zal er tussen de 8 en 9 uur over gaan doen, als alles volgens planning gaat verlopen uiteraard.

Ik denk dat dit een eens en nooit weer ervaring gaat worden, maar je weet dat pas als je het gedaan hebt. Dus ik ga er voor!