still going strong!

Ik zal het niet snel vergeten, 2 februari 2015 omstreeks 11:30 uur, ik zit in. Mijn eentje op het kantoor van de neuroloog. Want ernstig kon het toch niet zijn, misschien nieuwe bril ofzo. 

De grond zakt letterlijk onder mij weg als de neuroloog mij verteld dat de uitslagen van de MRI scans die paar dagen eerder gemaakt zijn een school voorbeeld van MS zijn. Veel actieve en rest schade van ontstekingen.

Wat mij misschien nog meer is bij gebleven en wat mij stiekem elke dag sterker maakt is de opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg als: “wacht maar, over 1 jaar kan je niets meer, zit je in een rolstoel en ben je je werk ook kwijt”.

Nu 5 jaar later, ik werk nog volop en harder dan ooit te voren op de meest onmenselijke tijden, ben ik nog volop in training en ben ik nog heilig overtuigd dat sport meer is dan beweging.

Nu op de dag af 5 jaar later, eigenlijk niet echt noemenswaardige klachten erbij gekregen, wat is mijn geheim?

Nou, ik laat in ieder geval geen naalden in mijn rug prikken, eet ook geen oost Chinese paddestoelen en zet geen thee van Filipijnse blaadjes uit de diepe oerwouden van Brazilië geplukt door een klein Indisch mannetje wat door de zongedroogd is in de woestijn in Egypte. 

Ik roei, heb plezier in wat ik doe en het roeien geeft mijn ontspanning. Het is een moment waarbij ik mij alleen hoeft te focussen op mijn schermpje. 

Is dat de reden dat ik er nog zo bij loop?

Nee, ik denk dat het meer geluk dan toeval is…

Still going strong!